កម្ពុជា ជាប្រទេសសំបូរធនធានជលផល។ ធនធានត្រី បានក្លាយជាប្រភពសន្តិសុខស្បៀង និងអាហារូបត្ថម្ភ ដ៏សំខានសម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជា។ ធនធានត្រីទឹកសាប គឺជាផ្នែកមួយនៃប្រព័ន្ធទន្លេមេគង្គ ដែលជាធនធានជលផលទឹកសាបធំជាងគេនៅក្នុងពិភពលោក ដែលផ្តល់ទិន្នផលត្រីប្រមាណ ២.១ លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ។1 កម្ពុជា ទទួលបានកំណត់ត្រាពិភពលោកចំនួនពីរគឺ៖ បរិមាណត្រីទឹកសាបខ្ពស់បំផុតដែលនេសាទបានក្នុងមនុស្សម្នាក់ និងការទទួលទានត្រីទឹកសាបច្រើនបំផុតក្នុងមនុស្សម្នាក់។2 យោងតាម របាយការណ៍ឆ្នាំ២០១៥របស់មជ្ឈមណ្ឌលមច្ឆាជាតិពិភពលោក ប្រជាជនកម្ពុជាស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកទទួលទានត្រីទឹកសាបច្រើនក្នុងពិភពលោក ដោយមានអត្រាបរិភោគត្រីក្នុងមនុស្សម្នាក់ប្រចាំឆ្នាំ ប្រមាណ ៥២.៤ គីឡូក្រាម។3
ឧស្សាហកម្មនេសាទនៅបឹងទន្លេសាប បានផ្តល់ការងារដល់ប្រជាជនប្រមាណ ២ លាននាក់ក្នុងសកម្មភាពនេសាទ ប្រពលវប្បកម្ម កែច្នៃ ពាណិជ្ជកម្ម និងដឹកជញ្ជូន។4 នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ រដ្ឋបាលជលផល បានប៉ាន់ប្រមាណថា ត្រីប្រមាណ ៥០០,០០០ តោន ត្រូវបាននេសាទ ក្នុងបឹងទន្លេសាប។5
យោងតាម របាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ២០១៤ របស់ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ បានបង្ហាញថាផលិតកម្មត្រីទឹកសាបរបស់កម្ពុជា ស្ថិតក្នុងអត្រាឡើងចុះនៅអំឡុងឆ្នាំ ២០១២-២០១៤។ នៅក្នុងនោះ ទិន្នផលត្រីទឹកសាបឆ្នាំ២០១៣ មានបរិមាណខ្ពស់រហូតដល់ ៥០៥,០០៥ តោនក្នងមួយឆ្នាំ ប៉ុន្តែបានធ្លាក់ចុះមកវិញប្រមាណ ៤ ភាគរយ នៅឆ្នាំក្នុង២០១៤។ ផ្ទុយមកវិញ ធនធានជលផលសមុទ្រ និងវារីវប្បកម្ម មានកំណើនប្រចាំឆ្នាំយ៉ាងច្រើនគួរឱ្យកត់សំគាល់។ ពីឆ្នាំ២០១២ដល់២០១៤ ទិន្នផលជលផលសមុទ្រ បានកើនពី ៩៩,០០០តោន រហូតដល់ ១២០,២៥០តោន ពោលគឺបានកើនឡើងប្រមាណ ១៧ ភាគរយ។ ចំណែកឯ វារីវប្បកម្មបានកើនឡើងពី ៧៤,០០០ តោនក្នុងឆ្នាំ២០១២ រហូតដល់ ១២០,០០៥ តោនក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ពោលគឺបានកើនឡើងប្រមាណ ៣៨ ភាគរយ។6
ថ្លែងក្នុងទិវាមច្ឆាជាតិកាលពី ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ កន្លងទៅនេះ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងកសិកម្ម ឯកឧត្តម អ៊ុក រ៉ាប៊ុន បានលើកឡើងថា វិស័យវារីវប្បកម្មរបស់កម្ពុជា កំពុងកើនឡើងគួរកត់សម្គាល់ ដោយក្នុងនោះ ប្រជាជនចំនួន ៦៥,០០០ គ្រួសារបានចិញ្ចឹមត្រី ពោលគឺបានកើនឡើងពី ៦១,០០០ គ្រួសារនៅឆ្នាំ ២០១៣។ ក្រៅពីនេះ លោករដ្ឋមន្រ្តី បានកត់សម្គាល់ថា ផលិតកម្មត្រីទឹកសាបគឺសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ក្នុងគ្រួសារ និងសម្រាប់ទីផ្សារក្នុងស្រុក និងការនាំចេញ។7
បានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាព៖ ៣០ កញ្ញា ២០១៥
ទាក់ទងនឹងផលិតកម្មជលផល
ឯកសារយោង
- 1. Baran, E., Chheng Phen, Ly Vuthy, Nasielski, J., Saray Samadee, Touch Bunthang, Tress, J., Kaing Khim, Tan Sokhom (២០១៤). ជំពូក៤ (ទំ. ៣៧-៤៨) ស្ថិតក្នុង៖ អាត់ឡាស់កម្ពុជា៖ ផែនទីការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច និងបរិស្ថាន. អង្គការសង្គ្រោះសត្វព្រៃកម្ពុជា, ភ្នំពេញ, កម្ពុជា. ១៧៨ pp. http://pubs.iclarm.net/resource_centre/WF-3709.pdf.
- 2. ដូចលេខយោងខាងលើ
- 3. Oliver Joffre, Yumiko Kura, Jharendu Pant and Nam So. “បទពិសោធន៍វិស័យកសិកម្មសម្រាប់ប្រជាជនក្រីក្រនៅកម្ពុជា.” ភ្នំពេញ៖ មជ្ឈមណ្ឌលមច្ឆាជាតិពិភពលោក. ដកស្រង់ ២២ មិថុនា ២០១៥. http://pubs.iclarm.net/resource_centre/WF_2769.pdf.
- 4. ហាប់ ណាវី, អ៊ុន សុភា, Josh Nasielski និង Eric Baran. ២០១២, “គុណតម្លៃផ្នែកបរិមាណរបស់ត្រីពាក់ព័ន្ធនឹងធនធានកសិកម្ម និងធនធានធម្មជាតិផ្សេងទៀត.” ” http://ifredi-cambodia.org/wp-content/uploads/2004/01/VAL04%20MARKETS_Literature_review.pdf.
- 5. “ក្តីកង្វល់ចំពោះទិន្នផលត្រីទន្លេសាប.” ២០១២. វិទ្យុអាស៊ីសេរី, ២៨ វិច្ឆិកា. ដកស្រង់ ១៦ សីហា ២០១៤. http://www.rfa.org/english/news/cambodia/tonle-sap-11282012191709.html.
- 6. ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ. ២០១៥. របាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ២០១៤ និងផែនការសកម្មភាពសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៥. ភ្នំពេញ៖ ក្រសួងកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ៖ ទំ. ២០. ដកស្រង់ ១០ មិថុនា ២០១៥. https://server2.maff.gov.kh/parse/files/myAppId5hD7ypUYw61sTqML/96998f6f93549c6389810059579f0083_1503018702.pdf
- 7. “ផលិតកម្មជលផលកើនឡើង ២.៤% នៅឆ្នាំនេះ.” Cambodia Herald, ៣ កក្ដដា ២០១៥. ដកស្រង់ ២០ កក្កដា ២០១៥. http://www.thecambodiaherald.com/cambodia/fisheries-production-rises-24-percent-in-latest-year-8733.